VOA
Deixa que meu olhar te persiga…
Deixa que minha alma te encontre…
Deixa que as tuas asas me ensinem,
A força com que enfrentas a tempestade,
A paz com que deslizas sobre a espuma do mar… e deixa…
Deixa-te voar…
Voa …
Voa bem alto…
Voa…
Voa até onde ninguém te alcance…
Voa até onde ninguém te prenda…
Voa até onde só tu sabes…
Voa…
Voa bem alto…
Voa…
E é nesse teu voar que me inspiro…
Nessas asas que me solto…
Nessa força que me prendo…
Nessa ousadia que me rendo…
Voa…
Voa bem alto…
Voa…
e me leva com você.
setembro 25th, 2007 at 8:20 pm
Excelente post.
Gostei principalmente do pensamento de Nietzsche e do enquadramento fabuloso que o acompanha.
Abraço.